Wanneer je in de thuiszorg werkt en veel met palliatieve patiënten te maken hebt, wordt er nogal wat van je gevraagd. Feitelijke verzorging en technische handelingen kosten tijd en aandacht, maar de emotionele begeleiding is minstens net zo belangrijk. Want emoties zoals angst kunnen enorme invloed hebben op het fysiek en mentaal welbevinden van de patiënt. 

Emotionele ontregeling en de window of tolerance
Wanneer iemand een slechte diagnose krijgt, kan dit de patiënt behoorlijk ontregelen. We kennen allemaal wel de opmerking dat bij het gesprek met de arts, na het horen van die diagnose, de rest van de informatie eigenlijk helemaal niet meer binnen­kwam. In de literatuur wordt dit beschreven als de ‘window of tolerance’ (Ogden & Minton, 2000). De window of tolerance is de (emotionele) bandbreedte waarbinnen iemand in staat is om cognitief te functioneren. Schiet iemand erboven, dan noemen we dat hyperarousal; er is te veel energie en emotie om tot informatieverwerking te komen. Schiet iemand ónder de window of tolerance, dan is er sprake van een hypo-arousal. Dissociatie is hier een voorbeeld van. Men sluit zich zodanig af (onbewust, een reactie van het zenuwstelsel), dat er geen interactie meer mogelijk is. Het is dus van belang om te herkennen wanneer iemand buiten de window of tolerance schiet. Daarnaast is het ook goed je te beseffen dat overgangen in het ziekteproces, bijvoorbeeld van curatief naar palliatief, nieuwe momenten zijn waarop iemand buiten de window of tolerance kan schieten, emotioneel ontregeld kan raken.

Het hele artikel 'Psychosociale begeleiding in de palliatieve setting' geschreven door Sandrine Kwast, therapeut en coach met een verpleegkundige achtergrond - WEERinREGIE is te lezen in het Nederlands Tijdschrift voor Wondzorg (maart nr. 3 - 2024).