Zes jaar geleden organiseerde het vakblad NTVW het jaarlijkse congres met als thema “De multidisciplinaire structuur van wondzorg”. Anno 2016 is datzelfde onderwerp nog steeds bijzonder actueel. Zo actueel dat de tiende editie van het Nationale Multidisciplinaire Congres voor Wondprofessionals de titel “De uitdaging, multidisciplinair samenwerken in wondzorg” meekreeg.

Zonder te overdrijven kan worden gezegd dat de verschillende sprekers meer dan duidelijk maakten dat multidisciplinair werken dan wel een uitdaging is, maar dat er in sommige gevallen wel stevige stappen in die richting zijn gezet. En duidelijk werd ook dat of het nou in de eerste, de anderhalve, de tweede of zelfs de derde lijn is, samenwerking tussen betrokken professionals met respect voor elkaars kennis en kunde de basis vormt voor een succesvolle behandeling van de patiënt. Aan het eind van een boeiende congresdag was dan ook de mooie conclusie dat professionele samenwerking in de zorg weliswaar steeds beter gaat, maar dat het toch nog steeds wel een uitdaging blijft.

De plenaire ochtendsessie werd geopend met een kort en voor het thema van de dag karakteristiek filmpje en daarna spraken twee zwaar­gewichten uit de UK over samenwerken binnen teams. Professor Richard White, hoogleraar Tissue Viability aan de Universiteit van Worcester, ging in zijn voordacht uitgebreid in op de noodzaak van een multidisciplinaire teambenadering bij wondinfecties. Vervolgens sprak professor Keith Cutting over biofilm en de criteria voor wondinfectie en daarbij legde hij de nadruk op de rol die het multiprofessionele team volgens hem met spelen bij de diagnos­ticeren van een infectie.

 Richard White en Keith Cutting

Het programma van het wondcongres wordt ieder jaar opgeluisterd door een spreker die niet direct uit de wondzorg komt. Dit jaar was gezondheidseconoom professor Wim Groot die in een heldere presentatie zijn visie op het resultaat van tien jaar Zorg­verzekeringswet gaf. Geen dorre opsomming van cijfertjes, maar een levendig verhaal over keuzes, mogelijkheden en uitdagingen.

De ochtendsessie werd afgesloten door professor Hilde Beele, onder andere hoofd van de afdeling Wondzorg Centrum, de multi­disciplinaire ulcus kliniek van het Universitair Ziekenhuis Gent. Zij gaf haar lezing de titel “Multidisciplinaire samen­werken in een derde lijn setting: luxe of noodzaak?” mee. Het zal duidelijk zijn dat Hilde Beele de multidiscipli­naire aanpak als en pure noodzaak ziet om de wondzorg naar een hoger niveau te brengen. Zij liet met een aantal prachtige casuïstieken de noodzaak van deze samenwerking zien.

Wat is bewijs?
Tijdens de middagsessies werd het thema multidisciplinair samenwerken in verschillende zalen verder uitge­werkt. Zo lieten Marina Wiskerke en Marjolein Hetterscheid van Buurtzorg Nederland in hun presentatie zien hoe hun organisatie probeert de wondzorg in de eerste lijn beter te maken. Daarbij werd nadrukkelijk stilgestaan bij de rol van het digitale wonddossier om te komen tot meer effectiviteit en kwaliteit. “Waarom moeilijk doen als het samen kan” was de veelzeggende titel van een presentatie van wond­consulente Karin Groenhuijzen van Wondzorg Arnhem. De meerwaarde van multidisciplinair samenwerken is volgens haar gelukkig al lang geen issue meer.

Kristof Balliu, wondzorgspecialist in het Wondzorgcentrum bij het team Limburg en Vlaams Brabant liet zien dat er bij onze zuider­buren stevige stappen zijn gezet in de richting van meer en betere transmurale wondzorg.

Monique Jacobs, beleidsmedewerker van zorg­verzekeraar Zilveren Kruis, lichtte het plan van haar organisatie toe om te komen tot een snellere genezing van complexe wonden. 

Zij zocht nadrukkelijk de discussie met de zaal vanuit het idee dat de invulling van de ambitie om te komen tot gemiddeld een maand snellere wondgenezing moet komen door de profes­sionals in het veld.

De afsluitende lezing van consultant Ron Legerstee over Evidence Based Medicine (EBM) en wondzorg was boeiend. Hij maakte op de hem bekende humoristische manier duidelijk dat de wond­zorg niets heeft aan de wel zeer eenzijdige nadruk die er wordt gelegd op het belang van geRandomiseerde geControleeerde Trials (RCT’s) om te komen tot bewijs of een product of methode werkt of niet. Door RCT’s aan de top van de bewijspiramide te plaatsen, wordt volkomen onterecht voorbijgegaan aan allerlei andere vormen van bewijs die er binnen de wond­zorg wel degelijk zijn. Hij pleit dan ook voor afschaf­fing van de bewijspiramide en deze te vervangen door een cirkel. Deze interessante benadering zal de komende maanden verder worden uitgewerkt en het NTVW zal deze ontwikkeling op de voet volgen. 

De enthousiaste reacties op het tiende Nationaal Multi­disciplinair Congres voor Wondprofessionals laat zien dat er in het veld veel behoefte bestaat aan een inhoudelijk sterk congres waar op zoek wordt gegaan naar vernieuwing en verbetering van de wondzorg. Blokkeer daarom nu al vast de datum van het volgende congres met als thema "Goede wondzorg, wat is dat? in uw agenda:

donderdag 12 oktober 2017!

Meer info: www.congreswondzorg.nl